No i tak pyknęło 10 lat

Guza wykryłam sobie na wycieczce do Ameryki. W sierpniu 2011roku. Po całodniowym szaleństwie w Disneylandzie w Kaliforni coś poczułam, lekki ból wysoko w piersi. Nie bardzo się zaniepokoiłam, nie na tyle, żeby zaraz po powrocie pójść do lekarza. Przestało mnie zresztą boleć. Kiedy po miesiącu znowu odczułąm ból postanowiłam zadziałąć, ale też bez pośpiechu i bez stresu, wydawało mi się po pierwsze, że w tym miejscu to już nie ma piersi to i raka nie może być, po drugie i najważniejsze, PRZECIEŻ MNIE TO NIE MOŻE SPOTKAĆ!

Lekarka pierwszego kontaktu obmacała, dała skierowanie na badania ale uspokoiłą, że wg niej to nic złego się nie dzieje.

To odczekałąm jezcze kilka tygodni, jako ,że pierworodny wyjeżdżał na studia, było co robić. 11 pażdziernika 2011 roku poszłam na usg i mammografię, z luzem, jakiego możecie mi zazdrościć. Wszystko działo się w Belgii. Ten radiolog zawsze od ręki robił opisy, odbierało się wyniczek badanka 10 minut po badaniu. I oto lekarz zaprosił się mnie do gabinetu, co już było dość niezwykłe i oznajmił, że mam raka piersi i jutro rano jestem umówiona do lekarza, który pokieruje mną dalej...

Wiem, niektórzy z Was znają tę historię, ale nie wszyscy a ja dzisiaj do niej wracam, bo 10 lat temu żałowałąm, że kupiłam sobie nowe buty, po co nieboszczce nowe , drogie mokasyny do trumny?? Byłam pewna, że koniec jest bardzo, bardzo blisko...

Teraz czuję się, jakbym dostałą ogromny prezent w postaci 10 lat życia, w większości nienaznaczonego chorobą, leczeniem.( Tamosia nie liczę;) 

Jednym z powodów, dla których jednak poszłam do lekarza był fakt, że to był pażdziernik i że z każdej strony była propaganda różowo wstążkowa. Dlatego wiem, że każdy bodziec może zadziałąć.

Jeżeli się wahasz, może boisz, może uważasz, że na pewno Tobie nic nie grozi - przeczytaj tę historię jeszcze raz. I idź na badania.

                            BADANIA=ŻYCIE