każdy w dzieciństwie czegoś się tam koszmarnie bał, i niektóre lęki zostają
ja się bardzo bardzo bałam, że nie będę mogła w ciemności zapalić światła
i do dzisiaj mam ten lęk
muszę mieć pewność, że jak dotykam pstryczka elektryczka to on zareaguje
no i lęk, że się gdzieś jakoś zatrzasnę!
i zostanę na wieki w jakiejś ciemnej piwnicy!
i wczoraj miałam taką stresującą przygodę!
otóż schodząc do parkingu podziemnego supermarkecie pomyliłam piętra i musiałam zejść jeszcze jedno piętro niżej
zobaczyłam drzwi z narysowanymi schodami to buch w tę stronę
po drugiej stronie drzwi było ciemno więc oczywiście się zawahałam, ale za chwilę pojawiło się światło reagujące na ruch
zeszłam piętro niżej i... okazało się, że drzwi otwierają się tylko z jednej strony!!!
Z ZEWNĄTRZ!!
MATKO I CÓRKO!!
trzęsącymi się rękoma zadzwoniłam do koleżanki, z którą przed chwilą się rozstałam
ona nic nie mogła zrozumieć,
wyobraziła sobie, że się walnęłam w łeb, bo niedawno taki wypadek miał jej tato i jest duży problem i ona się tatą zajmuje i pewnie się bała, że jeszcze mnie będzie musiała pieluchi zmieniać i może tylko udawała, że nic nie rozumie
z wielkim trudem wytłumaczyłam jej, za jakimi to drzwiami sterczę i na którym piętrze
stresu się najadłam naprawdę za wiele czasów!
jak sobie wyobraziłąm, że do tego jeszcze to światło by se zgasło!!!!!
okazało się , że to było wyjście awaryjne...
