Dialogi na 3 nogi

 Puby są dla mnie zawsze czymś bardzo skomplikowanym i nie umiem się w nich poruszać za bardzo. W Dublinie byłam poniekąd zmuszona. W pubie były tłumy, wszyscy oczywiście pili piwo i drinki A ja podeszłam zamówić coś do jedzenia, wodę jak zwierzę i o zgrozo kawę dla Anioła. Pan przyjął zamówienie, ale przy kawie spojrzał na mnie jak na debilkę, mówi,  pani kochana, mamy tu piwo, whisky, wodkę, ale kawa????

Zaczęłam się tłumaczyć, że ja to z prowincji kontynentalnej luksemburskiej i że się nie znam. Na to młody człowiek stojący obok przy barze się rozochocił, oo, z Luksemburga, a on kiedyś mieszkał koło Luksemburga. Pytam a gdzie. A w Szwajcarii  (🤯🤯🤯🤯). To ja dodaję, że jestem Polką,  a on, że jest Chorwatem. I pyta co ja tu robię. Węszę lekki podryw, więc szybko tłumaczę, że syna na studia przywiozłam. A on nie odpuszcza i że na jakie,  a na Trinity, a on tam teraz pracuje 😅🥴. Poddałam się i uciekam do stolika a w tym momencie pan z pubu pyta, czarna ta kawa czy cappuccino,  to on mi w gratisie da za chwilę😅😅😅

No fajny ten Dublin 😄😄