mam prawo się bać

dziś przed południem mam coroczne prześwietlenie cycków, mammo i usg w komplecie
chyba 6 kontrolna mammografia po leczeniu

nie żyję rakiem na codzień, ale nie wyrzucam go na siłę z życia i pamięci
nie mogę, bo mam równo pod sufitem i wiem, że muszę być uważna, rak może wrócić nawet po wielu latach
nie mogę, bo mam skutki uboczne leczenia odczuwalne forewer
nie potrzebuję, bo świadomość choroby nowotworowej nie budzi we mnie obezwładniającego lęku
nie wpędza w depresję, raczej uświadamia, że życie jest piękne i nie warto pzrejmować się duperelami *

każdy jest inny, ja chyba jestem w średniej światowej, nie jestem super spokojna przed badaniami kontrolnymi ale też nie panikuję, co będzie to będzie

przy tym jestem szczęściarom, bo mam Was!
i dla Was nieoczekiwane odkrycie
a odkryłam to, bo chyba dzisiaj nastąpi wiekopomna kfila - czy miliony odsłon bloga!

* to fragment wpisu Aniki Zydalak znalezionego na fejsie, opisującego przeżycia z oddziału onkologii dziecięcej

Naucz się szanować to, co masz.
Doceniać, dany ci dzień.
Mów, że kochasz, jak najczęściej.
Biegnij do przyjaciela ciemną nocą, gdy cię potrzebuje.
Uśmiechaj się na widok słońca.
Tańcz w deszczu.
Ciesz się z oddechu.
Podawaj innym dłoń.
Nie oczekując nic w zamian.
Celebruj każdą minutę ze swoim dzieckiem.

Dlaczego?
Jeśli tego nie zrobisz, wezmę cię za rękę.
Przeprowadzę, przez szpitalny korytarz.
I otworzę drzwi numer jeden, dwa, trzy…
Żebyś zrozumiał, jak blisko jest piekło…