Znowu o tych wnukach

 Sporo osób zadało mi pytanie w czasie ciąży córki, czy bardziej  przeżywam jej oczekiwanie na dziecko niż kiedy synowa miała urodzić. 

Bardzo poważnie się nad tym zastanowiłam, bo szczerze mówiąc tego pytania nigdy sama sobie nie postawiłam. 

Mój najstarszy syn od urodzenia był wielbicielem małych dzieci. Miał 2 lata kiedy urodziła mu się siostra i zamienił się w jeden kochający zachwyt. (Potem oczywiście się kłócili, jak to rodzeństwo, żeby nie było.) 

Kiedy urodziło się nam 3 dziecko P był trzecim rodzicem. Zresztą razem z córką tworzyli mu drugą parę, mamę i tatę. Choć od początku bardzo podkreślałam, że to jest moje dziecko i oni nie mają żadnych obowiązków, rodzice są do wychowywania a oni tyle, ile chcą. 

W szkole średniej przez jakiś czas był wolontariuszem do opieki nad maluchami z podstawówki. Uwielbiały go!

Od zawsze wiedziałam, że bardzo pragnie w przyszłości mieć swoje dzieci. I jak sie rodziła jego pierwsza córeczka bardzo to przeżywałam. Kocham moją synową i było dla mnie bardzo ważne, żeby i ona się nie nacierpiała, żeby nic złego i jej sie nie przytrafiło. I bardzo podobnie to odczuwałam w czasie ciąży i porodu córki. Z ręką na sercu nie mam poczucia, że to była kolosalna różnica w przeżywaniu. Chyba właśnie dlatego, że dla mnie to mój syn "rodził" też. 

Dziękuję za moce! Chyba znowu podziałały choć oczywiście coś nowego się urodziło i znowu będę mocożebraczką niedługo.