odezwa do synowych?

Szczerze mówiąc nie spodziewałam się takiego odzewu.
Ale temat ważny i bolesny.

Margo zasugerowała, żebym napisała do przyszłych synowych.
Tylko co?
Gdybym pisała do samej siebie sprzed wielu lat to Po pierwsze kazałabym w sobie zabić grzeczną dziewczynkę.
Tak nas wychowywano, prawda? Żeby szanować starszych, bo nieważne, co mówią i robią są STRASI i już z tego powodu należy im się. Nie pyskować, zmilczeć, ustąpić.
I wtedy łatwo dawać po sobie jeździć jak po łysej kobyle.
Ustępować, podporządkowywać się.
A taka postawa nie wzbudza szacunku. A jeśli sama się nie szanujesz, to jak ma cię ktoś inny szanować?

A zatem zalecam synowym asertywność. Najpierw spojrzyj, co jest najlepsze dla Ciebie i Twojej rodziny, a potem podejmij decyzję. Nie na złość teściowej, czy komukolwiek. A jeżeli ci zwraca uwagę, na te nieszczęsne koszule np to nie milcz, tylko rzeknij, "mamusiu kochana, ty tak wspoaniale prasujesz, Bóg da to i ja dojdę to takiej wprawy. Ale nie rozmawiajmy o tym więcej, co?"
( zamiast wykrzyczeć - stara babo nie wtrącaj się :PPP)

Ale tak naprawdę to sobie myślę, że teraz naprawdę zmieniły się czasy, ludzie częściej zachowują się asertywnie - strasi by powiedzieli egoistycznie. Ale w tym przypadku ten egoizm to krok w baardzoo dobrym kierunku.