opowiastki samolotowe

Zdaje się ,że bardzo dużo osób boi się latać samolotami, ja w zasadzie też należe do tego grona, ale ostatnio w zasadzie jakby mniej. Jak to mówią, co ma wisieć nie utonie :PPP

Ostatnio ubawiła mi historia z samolotu, którym leciał mój syn. Otóż statek powietrzny jakoś opózniał swój odlot, opózniał, w końcu odzywa się pilot i mówi,że ze względu na dobre wyważenie samolotu jeden z członków załogi będzie musiał w czasie startu siedzieć w kokpicie. I jak lata coś takiego mu się w życiu nie przydażyło. Wesołość zapanowała na pokładzie ogólna. A syn, który bardzo lubi lotnicze klimaty i kiedyś nawet marzył o tym,żeby zostać pilotem, nie może się nadziwić że 150 kg może zrobić taką różnicę w balansie maszyny.

Mnie się nigdy nic groznego nie przytrafiło. Raz tylko lądując w Londynie, samolot już prawie dotykał pasa i nagle pilot poderwał do góry maszynę. Za chwilę bardzo spokojnym głosem oznajmił, że był za krótki dystans między samolotami i nie mógł wylądować. Jeden gościu obok wyciągnął z kieszenie piersiówkę( jeszcze wtedy można było) i zaczął pić. Boszszsz, jak ja mu wtedy zazdrościłam!!

Kiedyś też lecąc z Luxemburga, tuż po 11.09.01, miałąm śmieszną sytuację. Po wszystkich stosownych formalnościach wsiadłam do samolotu i siedzę, a ten nie startuje i nie startuje. Widzę że stewardesa coś tam mówi, ale generalnie nie zwracam na nią uwagi. W końcu słyszę że mówi coś o kimś, kto leci do Warszawy. Postanawiam pomóc, bo może języka nie zna, to przetlumaczę i się zgłosi.
Podchodzę a pani pokazuje przez otwarte drzwi stojącą na płycie lotniska moją walizkę i pyta, czy to moja. Ja wybałuszam gały, mówię, że moja, i pytam dlaczego jej nie wsadzili do luku. A ona tak wzięłą mnie za ramiona, zaczęłą trząść ( chyba z ulgi ta ekspresja) i mówi coś w stylu bo mogła tam być bomba !!
Okazało się, że wprowadzili taki regulamin wtedy, że przed tem jak się wsiadło do samolotu, trzeba było zidentyfikować swój bagaż....