Nie trzeba

przechodzić chemioterapii, żeby miesiączka była czymś nieprzewidywalnym.

Oto jak zaczęła mi się podróż do Lądka.

Po przekroczeniu na dworcu brukselskim bramek i kontroli paszportów poszłam do toalety. Tam ku wielkiemu memu zaskoczeniu zauważyłam,że to, co miało mnie opuścić już na zawsze , wróciło.( perfect timing by the way). Nie byłam na to w żaden sposób przygotowana, ale nic to, przecież mamy 21 wiek, cywilizacja, te rzeczy. W toalecie był automat, wprawdzie na oko pamiętającego wczesnego Kwaśniewskiego, ale budzący wielkie nadzieje. Płonne. Poza połknięciem twardej waluty niczym innym się nie wykazał. No to idę do kiosku. Ale nie wiem po co, nie palę, wódki nie szukam, ani książki w dowolnym języku. Nie chcę też cholernego sera ani pieprzonych czekoladek.

Ilość słów wulgarnych, jakie wyrzucałam z siebie wyczerpała mój limit na 10 lat.

Prymitywnie zabezpieczona wsiadłąm do pociągu, licząc na to, że na dworcu w Londynie zaszaleję. Przecież jechałam doWielkiego Świata!

GÓWNO

I tyle na ten temat.

Jakie to upokarzające doświadczenie dla kobiety jest.

ps

obok hotelu była apteka, zdążyłam na kilka minut przed zamknięciem....