Ciągle o Babci

Dziadek umarł jak miałam 4 lata, prawie go nie pamietam, jakieś drobne wspomnienia mi się tłuką. Rodzina go mało wspominała, oczywiście wietrzę w tym jakaś tajemnię rodzinną. Pamiętam tylko jedną historię o dziadku, babcia opowiadała, że jak na polu złapała ich burza, to chował się w innym stogu siana, bo mówił, że babacia ma pecha i jak z nią się schowa to go piorun szczeli!
Ale to dziadek miał pecha i krótko żył.
Babcia umarła mając 82 lata, tuż po swoich urodzinach, na które zjechało sie z póltora tuzina osób z rodziny. Babcia była w dobrej formie, jadła i nawet kieliszeczek wódeczki popełniła.
Jak odjeżdżałam to mi powiedziała tak : " Kochana, my się już żywe nie obaczym. Ale ja cię zwalniam, ty na mój pogrzeb nie przyjeżdżaj."
Nie wzięłam tego poważnie, ani trochę.
2 tygodnie póżniej Babcia się przewróciła, a kilka dni potem umarła. Był środek lata, pogrzeb musiał się odbyć natyczmiast , ja mieszkałam bardzo daleko i fizycznie nie zdążyłabym. Mimo, że Babcia na pewno do mnie o to żalu nie ma, bardzo, bardzo żałuję,że nie przyjechałam....