Pamiętajmy

 Dzisiaj kolejna rocznica wybuchu powstania warszawskiego. 

Warto na to spojrzeć z trochę innego punktu widzenia. To są fragmenty rozmowy z autorką książki Kobiety '44, Agnieszką Cibałą.

 "Historię powstania zdominowała męska narracja. Porusza się głównie tematy, o których chętnie opowiadają mężczyźni: walka, aspekty militarne, polityczne, budowanie legendy. Poza tym oni częściej mówią o sobie i swoim bohaterstwie.

Wiele kobiet uważa, że pełniły w powstaniu mniej ważne role, choć dokonywały nieraz niesamowitych czynów. Taką postacią była Natalian Sendys „Zyta”, nazywana „królową kanałów”. Nie wiemy o niej prawie nic. Pojawia się w różnych wspomnieniach jako najlepsza, najbardziej doświadczona, najbardziej wytrwała przewodniczka kanałowa, ale w publikacjach na temat roli kanałów w powstaniu znalazłam tylko jeden poświęcony jej fragment. Natrafiłam na archiwalny wywiad radiowy z „Zytą”, z którego wynika, że nie lubiła o sobie opowiadać, bo uważała, że nie dokonała niczego nadzwyczajnego."

"Powstanie warszawskie u wielu kobiet pozostawiło w psychice niezabliźnione rany. Nie chciały ich dotykać, bo wydawało im się, że tak będzie im łatwiej. Potem okazywało się, że taka nieprzerobiona trauma wracała przez całe życie. Kobiety wstydziły się tego, co je spotkało, bały się śmiechu, ostracyzmu społecznego, napiętnowania, bo o takich tematach jak gwałt się nie mówiło. Z drugiej strony, w 1945 r. ludzie zaczynali nowe życie. Kobietom radzono, żeby zapomniały o tym, co je spotkało w czasie wojny i spojrzały w przyszłość.

Czasami było tak, że one chciały mówić, ale inni nie chcieli ich słuchać. Mama mojej znajomej była w powstaniu na Mokotowie. W trakcie walk straciła swoją miłość, a po upadku dzielnicy została zgwałcona przez dwóch Niemców. Po wojnie starała się ułożyć sobie życie, szybko wyszła za mąż, urodziła dzieci, ale cały czas miała w sobie wojenną traumę. Córce opowiedziała o tym dopiero po 75 latach."

Tutaj całość dla tych, co mają dostęp

Dla Gagi