lubić nie lubić

ma pewną łatwość w lubieniu ludzi, raczej zakładam, że człowiek jest dobry i zasługuje na sympatię
kiedyś nawet wydawało mi się, że w związku z tym mnie też wszyscy powinni z założenia lubić
ale już dawno oczywiście wiem, że nie da się być lubianym przez wszystkich

ta relacja jest obustronna, to znaczy - jak ktoś mnie nie lubi, to nie ma opcji, nie lubię gościa
unikamy się i jest git
czasem się wyzłośliwię na temat wrednej jędzy tej czy tamtej, nie ma się czym chwalić - ale kto z was jest bez tego grzechu??;)

ale czasem się zdarza, że człowiek, który cię nie lubił, nagle odkrywa twoje zalety i z dnia na dzień, po latach bardzo złych kontaktów zaczyna być miły i doceniający zalety, które kiedyś były dziwnym sposobem niezauważane
właśnie coś takiego mi się niedawno zdarzyło
i wiecie co?
dla mnie to jest za późno
mogę być uprzejma, pomocna, ale..
dałam sobie prawo do nielubienia
nie da się nikogo polubić na zawołanie

prawda?