CKNorwid

"Ruszaj z Bogiem"

  1

Przyszedł ktoś kiedyś i stanął pod progiem,
Mówiąc: “Bez chleba dziś jestem!…”
-- Lecz odrzeczono mu słowem i gestem:
“Ruszajże z Bogiem !…”

  2

Więc dalej ruszył po takiej nauce,
Westchnąwszy w sobie:
“Zaprawdę, nie wiem, co teraz już zrobię,
Tu zaś -- nie wrócę…”

  3

I lata przeszły, chleb znowu był tanim --
Raz księdza w drodze spotyka,
Który szedł z Bogiem do paralityka;
Rusza on za nim.

  4

Idzie -- z drogę wskazują im wprawni
Ludzie (bo duża parafia),
Aż oto patrzy, że w miejsce utrafia,
Gdzie żebrał dawniej…

  5

Więc nie wszedł w dom ów, tylko kląkł na progu,
Wołając: “Wszechmocny Panie!
Zmiłuj się nad nim, może nie był w stanie:
Któż równy Bogu?…

  6

Nie powiem dalej, bo może przelęknę --
To nadmienię tylko jeszcze,
Że -- nie zmyślili sobie tego wieszcze,
Bo -- zbyt jest piękne!

Bardzo lubię ten wiersz to wam go zapodaję na niedzielę:)))

czas nie stoi,  czas nam mija 

nawet dla Cię Mamma mia

jako starsza Ci doradzę

w świat czterdziestek Cię wprowadzę

teraz tylko dobre chwile!

Je wspominasz będziesz mile

a nie lata swe gówniarskie

kiedy jadłąś dania jarskie

będziesz cieszyć się swym wiekiem

bo jesteś pieknym człowiekiem:)

żyj nam długo Mammo miła

bylebyś sie nie upiła!